Heftige emoties komen uiteraard op elke leeftijd voor, maar zeker als je een peuter of een tiener in huis hebt, kan je soms te maken krijgen met een totale ‘meltdown’. De wereld van je kind lijkt volledig in te storten, het weet met zichzelf geen blijf en sleurt alles en iedereen uit zijn omgeving hierin mee.

Op zo een moment hoop je als ouder rustig te blijven en de situatie onder controle te houden, maar helaas blijkt dat in de realiteit extreem moeilijk. 

Waarom is het zo moeilijk om ons hoofd koel te houden? Wel, we zijn uiteraard erg bekommerd om onze kinderen, we willen dat ze een zorgeloos en gelukkig leven leiden, leuke dingen ervaren en we hopen als ouder hen op de juiste manier hierin te begeleiden.

Op die momenten dat dat niet echt lukt, voelt dat als falen en bestaat het gevaar dat we zelf ook in een negatieve spiraal terecht komen.

Wat kan je hieraan doen? Eerst en vooral, herken en erken zulke momenten. Wees mild voor jezelf. Deze momenten zijn uiterst moeilijk en niemand heeft een handleiding die je vertelt wat je precies moet doen om te helpen, als dat al mogelijk is. 

Zeg dus tegen jezelf: “Dit wordt even lastig, dit is een lastig moment”. Haal diep adem en bedenk dat je niet alleen bent, over heel de wereld zijn er ouders die net dezelfde problemen en moeilijke momenten doormaken.

Het gevoel uitspreken, doorbreekt de schaamte en de eenzaamheid waarin het genesteld zit. Aanvaard de situatie, het is wat het is. Wees je ervan bewust dat dit van voorbijgaande aard is en dat je straks weer iets leuks kan gaan doen met je kind. Het is tijdelijk, over enkele minuten is dit over. Zo blijf je zelf weerbaarder en zal je kind echt iets aan je hebben!

Ik zie wel eens ouders die compleet overstuur zijn omdat hun kind in een woede-uitbarsting tegen hen zei: “ik wou dat je dood was”. Hoewel zulke uitspraken erg kwetsend zijn en niet aanvaardbaar, is het toch zo belangrijk ze in de juiste context te plaatsen. 

Thuis krijg jij nl. de ongecensureerde versie van je kind. Het weet immers dat het hier fouten mag maken, dat het hier kan leren binnen een veilige context, dat je er altijd bent om hem/haar op te vangen of te troosten en no matter what voor hem/haar zal zorgen.

Alle opgekropte gevoelens van op school of de sport/hobby club zullen thuis als een ongeleid projectiel de kamer ingestuurd worden.

Jouw kind zoekt immers een manier om zijn emotieregulatie bij te schaven en daar heeft het jou voor nodig, net zoals bij die moeilijke rekensommen of die tekst van Frans.

Zelf overkomt het me ook wel dat ik op zulke momenten eerder probeer de uitbarsting van mijn kind te blussen, dat ik boos word op de manier waarop mijn kind uitbarst en vergeet te kijken naar waarom het uitbarst. Het hebben van een plan in zulke situaties kan dus erg handig zijn.

Start met te luisteren en te benoemen wat ze voelen: “Je bent erg boos op mij?” of “Je bent erg geschokt door mijn reactie?” Misschien krijg je wel een antwoord als: “Neen, ik ben niet boos, maar woedend en heb zin om te slaan” of “Ik heb het gevoel dat ik nooit iets mag van jou en wil hier weg”.

Het luisteren en benoemen van de gevoelens van je kind zal ook hier weer de heetste lucht wegblazen, terwijl zwaaien met straffen voor de manier waarop het zijn gevoelens uit, de situatie laat escaleren.

Wil dat zeggen dat hij/zij zomaar alles mag roepen, dingen stuk maken of anderen pijn doen? Neen, natuurlijk niet. Eens het vuur gedoofd en de rust teruggekeerd, kan je samen met je kind overlopen wat er gebeurde en duidelijk maken, dat als hij/zij zulke extreme gevoelens heeft, het beter is om deze duidelijk uit te spreken, maw begrijp en ondersteun de emotionele component (Wow, jij bent boos, laat ons eens kijken of we daar iets aan kunnen doen) maar geef duidelijk aan dat er betere strategieën zijn om hier mee om te gaan! (het is niet oké om een gat in de muur te slaan of je moeder te verwensen)

Zo leren ze veel beter hun gevoelens te begrijpen, te beheersen en op de juiste manier te uiten op weg naar hun volwassenheid.